Pershendetje miq te dashur
Ja ku erdhi dhe muaji prill per krijimet letrare ..
Duke ju falenderuar per dergimet tuaja,mbeshtetjen dhe pjesemarrjen,po fillojme me prezantimin e krijimeve qe na kane ardhur ne adresen tone.
Krijimet tuaja per muajin Prill vijojne si me poshte.
1-Pa jete.
Tash i lodhun ma spo nihem,
tu jetu qeshtu ka pak,
syt hapun po mkridhen,
smun me i myll prej imazhit tat.
Rruges eci kom zbathun,
si i mjer po dukna tash,
cdo rrugic po m’njall kujtime,
as qetu spo gjej rahat.
Syt jam tu i qel me kadal,
koken majtas smunem me kthy,
e djathtas smunem me majt prap,
se n’cdo ven t’shoh ty.
N’kok po m’rri kom permi kom,
e ka zemra smunem me te shkly,
cmu desh dashnia mu t’mjerit,
e tash spo munem me dasht njeri.
Koh t’bukra kan ken at’her,
a kan ndryshu tash spo di,
a veq ti ma boshe drit,
a veq un tash shoh t’zi.
A po munesh me qit pak zo,
veq me e dit a je real,
a vec un te shoh kado,
a i cmen qekam tash.
E me veten kam nis tu fol,
spo je fajtor as ti e asnji,
veq ne zemen teme ke nxit terror,
a gjall a vdekun do dal spo di.
Qato lule qe m’ke lon n’ballkon,
plot bukuri ishin sikur ti,
e tash t’thame i kom lon,
qaty shoh veten si jam tashi.
Qe limoni hije ka bo,
qaty po rrishim ne ket vakt,
syt e shpirtit ma sti shoh,
per zanin e ambel jam bo marak.
A po tkujtohet qysh me shihje,
si me kan un I vetmi n’ket bot,
e tash ne dit zie,
Ma vetem spo munem dot.
Qaty ku je a po menon?
a po don me dit ti qysh jam?
emrin tem a po e thu?
veq ta ni prap zanin tan.
Spaska ma keq me ken pa ty,
as alkoli spo m’ngushello,
sdi ne o dhimbje a hidhnim,
pasha zoten spo e di qka o.
Tash u bo shum koh pa ty,
cdo minut shekull mduket,
ene ni sekond spo munem me shty,
gjithqka bosh ma shumti duket.
A po munesh me prit e pak,
veq kostum t’vesh e t’vi,
se kjo bot paska ken e mjere,
e un pa ty smun po rri.
2-"Postim nga Engjelli"
1.
Me duani, me kujtoni
por kurre mos me qani
aty ne zemrat tuaja
gjithmone ju me mbani
2.
Do me keni prane
sa here te me kujtoni
ju dua me zemer
ju dua me besoni
3.
Nuk dua t'ju shoh
kurre te merzitur
per ju do te mbetem
nje zjarr i pafashitur
4.
po derdhet lot per mua
nga vetja me largoni
qendrimin ketu lart
ju ma veshtiresoni
5.
Ju dua une ju them
te gjithve ,ju shikoj
puthje ,perqafime
gjithmone ju dergoj
6.
Prane jush une do te jem
gjithmone me shpirt e zemer
ne halle ,ne gezime
ne lot, ne breng e ne dhimbje
7.
Shmangini ju hidherimet
qe ka e gjithe kjo bote
kthehuni gezimeve ,serisht
se prape do te jemi tok
8.
Tani o miq te dashur
po shkoj te shplodhem pak
sa here qe une te duhem
do te vij drejt jush me vrap
18.04.2012
3-Hajde ne prill...
Une dashnorja jote, qe di vetem me u perul para teje, shpesh me u perhumb ne shtratin tend, di edhe me u trete ne mrembje prane buzeve tua, te lutem ia kam pas frike shpesh kercenimit tend se ke me ik nga une, me kete leter po te lutem me u kthy te une se zgjidhje tjeter pos teje qe me ke vendos grila ne shpirt nuk kam.
Shpesh po e pyes dashurine, mos nuk me ke dashur kurre? Une qe per ty kam vdek ne vete, jam zhduk e i kam humb te gjitha atributet, qe kam harruar cdo dituri qe e kam pas, e kam harruar cdo force, ngaqe te kam dasht me shume se sa veten? Ti ke ik tash large prej meje? Hajde kthehu te une, te foleja jote e dashurise.
Ti je veshtrimi kur une i hap syte, eja te une te pushojme se bashku, behu fqinji im i pare, behu si yjet qe jane per henen, miq, fqinje e dashnor.
Eja me zbulo, me hiq te padukshmen, eja me beje te dukshem.
Eja, ti qe me je jete, te une qe jam e pa epur.
Eja te une qe jam si pike uji, ti qe me je si oqean.
Eja le te zhytemi bashke, eja dhe hap dyerte e dashurise.
Une te deshiroj me shume se keto kujtime, trupi im me ndjenjat e mia duan te ushqehen vetem me pranine tende.
Eja, sepse zemra ime po te pret heshturazi, eja dhe jepi shkendija e ndize si dikur, ti dashuria ime, pertej dashurive.
4-Eja
Me melodine e nje kenge
Me nje varg te nje romani
Me nje lule ne stinen e pranveres,
Me nje bulze shkume te valeve te detit
Eja,
Me nje yll ne naten e veres,
Me nje gjethe ne mes te pyllit
Me te bardhen ne spectra ngjyrash
Me nje cep buzeqeshje ne plot te qeshura,
Me nje pike loti ne thellesine e trishtimit.
Ti vec,
Eja!
S’do te lodhem me se degjuari
serish e serish
Tere frikerat,
Endrrat,
Shpresat.
Dhe cdo gje qe ti beson,
Urren apo dashuron.`
Ti vec, eja
E le te jete e fundit here…
Memoria…
5-Ditari i Nje Vajze
Rastesisht lexova diku nje sms i cili dukej sikur kishte ardhur gabim ne adresen time..Ne fakt une isha ajo qe sdoja ta lexoja e sdoja ta pranoja qe em adresohej MUA..!E cuditshme fakti qe sa here ne,njerezit ikim e perseri kthehemi ne nje vend leme gjithmone e me shume hapesire per dyshime ,japim vuajtje me plot bindje,japim lote ZEMRE...Ikim heqim dore vecse per shkak te krenarise tone,ikim leme ate cfare ne na jep jete na jep mundesine te qeshim mes loteve per shkak se sduam te behemi sic duan ata,por sic ne jemi realisht!
Por harrojm qe mes gjithe ketyre ngjarjeve eshte diku thelle ajo qe quhet NDJENJE,ajo qe te thyen cdo kufi krenarie,cdo kufi imagjinate te con aq larg sa do te mendosh se je afer nje YLLI ne hapesire ku shpesh nuk ka as OKSigjen te mjaftueshem..por mjafton pamja bukuria shkelqimi i atij YLLI qe shkelqen atje TEJ...
Dicka e bukur do jete per NE TE DY...Une e di TI je ne rrugen e duhur e mbase bere zgjedhjen e duhur ...ne fakt tani mund te them per MUA dhe TY..sps ai binom sapo ra ..e fatkeqesisht nuk shpreha as dot deshiren sic une bej ndonjeher hihi...E qeshura me pershkoi fetyren e permes Lotesh mu kujtua nje fjale qe kisha lexuar diku: E QESHURA ME NDALOI TE QAJA!
Do jem cdo moment te te lexoj,te te ndjek cfare ben ..Por kurre sdo te jem me aty ku sot me pe per here te fundit,do te dukem e larget per te me pasur,por jo e larget nga ZEMRA..ا'egoizem do thuash ti???Haaa jam e bindur kshu do thuash...Sps ke filluar te mendosh pa mendje.te duash pa ZEMER....
6-Uragani im...
"Jam dehur,jam dehur me deshiren qe te te harroj.
Por nuk ishte asgje tjeter vecse nje parlizim i perkoheshem..dhe te nesermen ti,vije me fort,me fuqishem brenda meje.
Tamam si nje uragan.
Qe vjen furishem,shkatarron gjithcka,edhe iken.. une shpirtin tim e le te pa mbrojtur perballe teje....dhe krejt pa pritur ndjehem i rrenuar qe,pas stuhise tende,sigurisht qe do gjej forcen te ngrihem e te ngjis cdo copes te thyer qe le ti brenda meje.sepse une jam i fort,edhe jam perballur me fortun, ere me te fort se kaq,edhe nuk me kane shembur.kam gjetur forcen,jam ngritur serish duke te dashuruar ty,pastertisht dhe me force shpirti,bukuri hyjnore qe shkrihesh ne syte e mi"..
7-Errsira qe nuk mbulon cdo gje .
Sa e erret eshte kjo nate , dhe sa te thella jan sekretet e saj !Duke e pare deshperimin e nje fantazme te zeze e cila e mbertheu qe ne fillim dashurin tone..duke e mbyte si nje embrion ne fillimet e saj.....Zemra e gruas nuk ndryshon ne transformimin e stines se vitit .Pranvera ne te mbetet Pranver dhe Dimeri mbetet Dimer deri ne mbarim te kohes.Kujtimet ,nostalgjija jane dhembjet e shpirti qe e ngacmojn trurin dhe e bejne te kaloje ne agoni.
A sa te embla jane ditet e dashuris dhe endrrat tyre,e sa te shemtuara jane netet e piklluara qe te bejne ti flasesh vetem henes dhe yjeve qe vetem te vershtrojn sikurse nje mumje pa ze...
Rrezja e cila i ndriqonte shpirtat tane,ishte me e forte se errsira e kesaj nate...qe me mori sonte me vete, dhe me dergoje ne nje ishull te larget.
.Aqe te larget, sa mendon se dielli linde ne perendim dhe perendon ne lindje.
Ne benim plane te ngjitemi lart me shpejtesi shume te madhe dhe ti preknim yjet ne qiellin Blu..
Por krahet na u ligshtuan dhe perfunduam ne humner.Sa here i tham njeri tjetriT;
Edhe nese stuhia na ndan ne kete det te terbuar, valet dikur do qetsohen dhe do na hidhin ne nje breg te qet.
Po valet asnjhere nuk u qetsuan!
Rryma te reja ishin aqe shume te fuqishme sa na mberthyen ne gjirin e tyre perfundimisht ,, Duke na fundosur ne fund te detit .
Deshiroj te me duash deri ne pafundesi ,ishin fjalet qe u than ..!Te me duash ashtu sikurse poeti mendimet e tij piklluese ,te me kujtosh ashtu sikurse nje nene embrionin e saj te humbur.:
Sado qe errsira sonte mundohet te mbuloj drunjet dhe lulet nga shikimi ,ajo nuk arrine te mbuloj kurr dashurin nga shpirti...
8-Winter flower
Ne pallatin tim dikur jetonte Lori , sa here qe kalonim te shkallet e saj mami me vinte duart tek syte qe te mos e shihja. Thonin qe ishte e pacipe. Nje dite u gjendem vetem une e ajo ne ashensor dhe tha e di pse mami yt me urren? Ngrita supet dhe per here te pare e pashe ne sy. Nuk e dija qe krijesa mitologjike kishin sy aq blu e floke te verdhe aq sa te sajat. Sapo dolem ne korridor dhe po kalonte nje mashkull i veshur me kollare dhe kemishe te bardhe, i vuri duart tek jaka e terhoqi drejt vetes dhe e puthi. Pastaj u kthye nga une dhe me shkeli syrin e u zhduk. Une dhe ai kishim ngelur te dy te hutuar, por u larguam te dy duke kthyer koken here pas here drejt rruges ku ajo u zhduk. Kaloi plot 1 vit dhe Lorin me syte e saj blu te thelle nuk e pashe me, ama degjoja vetem ulerimat e saj dhe gotat qe thyente pas dyerve qe mbylleshin me force. Nje dite po e prisja fshehurazi tek shkallet dhe vura re djalin me kemishe kollare kishte sjelle dy dega lulesh. U ul prane meje, keto jane 'winter flower' tha. Dhe me zgjati njeren Ajo eshte e tille tha, e brishte e forte sepse arrin te shpertheje dhe ne dimer, eshte nje uragan i vertete. Lori sikur degjoi biseden tone dhe vrapoi. Kishte syte sikur i leshonin xixa ti maskara tha dhe i ngjeshi nje shuplake. Pastaj e puthi me aq force sa i kafshoi buzen. Per here te dyte Lori po tregonte ndjenjat e saj perballe meje. Nuk u skuqa nga turpi apo mendova qe ishte e pacipe, thelle thelle e admiroja. Ai i zgjati lulen, my girl i tha, my winter flower. Ajo e mori lulen vrapoi tek shtepia e saj dhe mbylli deren ndersa cuni me kollare po priste tek shkallet...po Lori i thashe iku , me gjysem zeri. Shsht tha dhe numeroi deri ne 3 kur dera u hap dhe kjo doli. Ai u ngrit ne kembe dhe i buzeqeshi. Iu hodh ne qafe ndersa i vuri kembet rreth belit dhe u zhduken te dy tek shtepia e saj duke u mbajtur per mur.
Lori ishte nje uragan i vertete, ndersa une tani kisha vendosur te jetoja ne fshat me nje mace te bardhe, kalin qe te me bente pak zhurme naten dhe pemen e qershise qe zgjatej deri tek dritarja. Ne nje kavanoz te bere vazo nga duart e mia kisha akoma winter flower qe ishte thare dhe pse tentativat e mia per ta ujitur ishin te kota. Lori..ajo winter flower e vogel buzeqesha me vete dhe vrapova drejt kutise se postes me qershiat ne dore. Sot ishte data ekzakte kur ajo do me shkruante.
9-Rruget e kujtimeve.
..Rruget kishin ndryshuar disi, pemet ishin me te rritura.Rrugicat e ngushta te shtruar me guralec me ngjyra,ishin te njejtat.Dukej qe koha,stinet e as nxehtesia e diellit te veres,si kishte ndryshuar.
Stoli ne cepin e parkut ishte bosh,rreth tij sillej dhe lozte nje kotele e vogel..dukej aq e lumtur tek kapte ca fije bari neper putrat e saj te vogla...ngjante shume e lumtur.Ndoshta po aq sa ne te dy dikur!
Tek hapat ndiqnin shkujdesur copezat e guralecve te ren ne rruge,syte e mi perplaseshin ne nje peisazh te ri disi, rruge te harruara nga shetitoret e saj te zakonshem.Ne nje moment koha ndaloje,dhe kujtimet e dikurshme filluan te ngjalleshin, nje nga nje . Zbrisnin nga krahrori im,drejte stolit ,drejte koteles se vogel.
Ndjeva ftohte,ndjeva zhveshjen e nje emocioni qe po tentonte te me kthente ne kohe.
Hapat u dehen,dhe kembet filluan nje mpirje te lehte,nje grumbull fluturash pushtuan trurin tim,stina u be pranver,lulet ishin vallezuesit e rradhes qe ju shtuan,peisazhit te kujtimeve,aroma e tyre ngjalli puthjen e kohes se kaluar.
Supi im dritheroj nga dora e kohes qe kujtonte doren tende ,tek perkedhelte floket e mi .
Thoje qe, floku im me honde ,ka nje egersi qe ngjane me egersin e karakterit tim.
Ishin shetitjet tona qe benin te gjalle, plot ndjenje stolin e koteles se vogel.Ishte stoli qe dinte shume per shpirtrat tane,rrefimet tona,ishte stoli qe ishte ujitur me fjale te embla,perkdhelje dhe puthje.
Ishte stoli i thurjes se mendimeve nen qiellin me yje,apo ditet me diell.
Tani dukej i vetmuar,nje tantell melankolie e kishte mbuluar, ngjante i braktisur,nuk ulej askush me aty,pervec asaj koteles se bardhe qe lozte rreth ti.
Une isha vizitoria e stolit tone,por isha vetem ,stoli vetem gjithashtu, ndoshta ,ndoshta,vetem,...vetem je dhe ti...
Ju afrova ngadale koteles se vogel,me shikimin e humbur ne kujtimet me ne te dy ,ju drejtova koteles plot embelsi;
Kotele e vogel ji dashuri,
kotele e vogel ji dashuria,prane stolit qe u deshem aq shume ne te dy.
Keto ishin krijimet tuaja,,
Lexime,komentime sa me te kendshme!!
Mos harroni tema per muajin qe vjen eshte;
-Maj- Kur lulet kompozojne..!
Mire u lexfshim!!
Flm per dergimet
Ja ku erdhi dhe muaji prill per krijimet letrare ..
Duke ju falenderuar per dergimet tuaja,mbeshtetjen dhe pjesemarrjen,po fillojme me prezantimin e krijimeve qe na kane ardhur ne adresen tone.
Krijimet tuaja per muajin Prill vijojne si me poshte.
1-Pa jete.
Tash i lodhun ma spo nihem,
tu jetu qeshtu ka pak,
syt hapun po mkridhen,
smun me i myll prej imazhit tat.
Rruges eci kom zbathun,
si i mjer po dukna tash,
cdo rrugic po m’njall kujtime,
as qetu spo gjej rahat.
Syt jam tu i qel me kadal,
koken majtas smunem me kthy,
e djathtas smunem me majt prap,
se n’cdo ven t’shoh ty.
N’kok po m’rri kom permi kom,
e ka zemra smunem me te shkly,
cmu desh dashnia mu t’mjerit,
e tash spo munem me dasht njeri.
Koh t’bukra kan ken at’her,
a kan ndryshu tash spo di,
a veq ti ma boshe drit,
a veq un tash shoh t’zi.
A po munesh me qit pak zo,
veq me e dit a je real,
a vec un te shoh kado,
a i cmen qekam tash.
E me veten kam nis tu fol,
spo je fajtor as ti e asnji,
veq ne zemen teme ke nxit terror,
a gjall a vdekun do dal spo di.
Qato lule qe m’ke lon n’ballkon,
plot bukuri ishin sikur ti,
e tash t’thame i kom lon,
qaty shoh veten si jam tashi.
Qe limoni hije ka bo,
qaty po rrishim ne ket vakt,
syt e shpirtit ma sti shoh,
per zanin e ambel jam bo marak.
A po tkujtohet qysh me shihje,
si me kan un I vetmi n’ket bot,
e tash ne dit zie,
Ma vetem spo munem dot.
Qaty ku je a po menon?
a po don me dit ti qysh jam?
emrin tem a po e thu?
veq ta ni prap zanin tan.
Spaska ma keq me ken pa ty,
as alkoli spo m’ngushello,
sdi ne o dhimbje a hidhnim,
pasha zoten spo e di qka o.
Tash u bo shum koh pa ty,
cdo minut shekull mduket,
ene ni sekond spo munem me shty,
gjithqka bosh ma shumti duket.
A po munesh me prit e pak,
veq kostum t’vesh e t’vi,
se kjo bot paska ken e mjere,
e un pa ty smun po rri.
2-"Postim nga Engjelli"
1.
Me duani, me kujtoni
por kurre mos me qani
aty ne zemrat tuaja
gjithmone ju me mbani
2.
Do me keni prane
sa here te me kujtoni
ju dua me zemer
ju dua me besoni
3.
Nuk dua t'ju shoh
kurre te merzitur
per ju do te mbetem
nje zjarr i pafashitur
4.
po derdhet lot per mua
nga vetja me largoni
qendrimin ketu lart
ju ma veshtiresoni
5.
Ju dua une ju them
te gjithve ,ju shikoj
puthje ,perqafime
gjithmone ju dergoj
6.
Prane jush une do te jem
gjithmone me shpirt e zemer
ne halle ,ne gezime
ne lot, ne breng e ne dhimbje
7.
Shmangini ju hidherimet
qe ka e gjithe kjo bote
kthehuni gezimeve ,serisht
se prape do te jemi tok
8.
Tani o miq te dashur
po shkoj te shplodhem pak
sa here qe une te duhem
do te vij drejt jush me vrap
18.04.2012
3-Hajde ne prill...
Une dashnorja jote, qe di vetem me u perul para teje, shpesh me u perhumb ne shtratin tend, di edhe me u trete ne mrembje prane buzeve tua, te lutem ia kam pas frike shpesh kercenimit tend se ke me ik nga une, me kete leter po te lutem me u kthy te une se zgjidhje tjeter pos teje qe me ke vendos grila ne shpirt nuk kam.
Shpesh po e pyes dashurine, mos nuk me ke dashur kurre? Une qe per ty kam vdek ne vete, jam zhduk e i kam humb te gjitha atributet, qe kam harruar cdo dituri qe e kam pas, e kam harruar cdo force, ngaqe te kam dasht me shume se sa veten? Ti ke ik tash large prej meje? Hajde kthehu te une, te foleja jote e dashurise.
Ti je veshtrimi kur une i hap syte, eja te une te pushojme se bashku, behu fqinji im i pare, behu si yjet qe jane per henen, miq, fqinje e dashnor.
Eja me zbulo, me hiq te padukshmen, eja me beje te dukshem.
Eja, ti qe me je jete, te une qe jam e pa epur.
Eja te une qe jam si pike uji, ti qe me je si oqean.
Eja le te zhytemi bashke, eja dhe hap dyerte e dashurise.
Une te deshiroj me shume se keto kujtime, trupi im me ndjenjat e mia duan te ushqehen vetem me pranine tende.
Eja, sepse zemra ime po te pret heshturazi, eja dhe jepi shkendija e ndize si dikur, ti dashuria ime, pertej dashurive.
4-Eja
Me melodine e nje kenge
Me nje varg te nje romani
Me nje lule ne stinen e pranveres,
Me nje bulze shkume te valeve te detit
Eja,
Me nje yll ne naten e veres,
Me nje gjethe ne mes te pyllit
Me te bardhen ne spectra ngjyrash
Me nje cep buzeqeshje ne plot te qeshura,
Me nje pike loti ne thellesine e trishtimit.
Ti vec,
Eja!
S’do te lodhem me se degjuari
serish e serish
Tere frikerat,
Endrrat,
Shpresat.
Dhe cdo gje qe ti beson,
Urren apo dashuron.`
Ti vec, eja
E le te jete e fundit here…
Memoria…
5-Ditari i Nje Vajze
Rastesisht lexova diku nje sms i cili dukej sikur kishte ardhur gabim ne adresen time..Ne fakt une isha ajo qe sdoja ta lexoja e sdoja ta pranoja qe em adresohej MUA..!E cuditshme fakti qe sa here ne,njerezit ikim e perseri kthehemi ne nje vend leme gjithmone e me shume hapesire per dyshime ,japim vuajtje me plot bindje,japim lote ZEMRE...Ikim heqim dore vecse per shkak te krenarise tone,ikim leme ate cfare ne na jep jete na jep mundesine te qeshim mes loteve per shkak se sduam te behemi sic duan ata,por sic ne jemi realisht!
Por harrojm qe mes gjithe ketyre ngjarjeve eshte diku thelle ajo qe quhet NDJENJE,ajo qe te thyen cdo kufi krenarie,cdo kufi imagjinate te con aq larg sa do te mendosh se je afer nje YLLI ne hapesire ku shpesh nuk ka as OKSigjen te mjaftueshem..por mjafton pamja bukuria shkelqimi i atij YLLI qe shkelqen atje TEJ...
Dicka e bukur do jete per NE TE DY...Une e di TI je ne rrugen e duhur e mbase bere zgjedhjen e duhur ...ne fakt tani mund te them per MUA dhe TY..sps ai binom sapo ra ..e fatkeqesisht nuk shpreha as dot deshiren sic une bej ndonjeher hihi...E qeshura me pershkoi fetyren e permes Lotesh mu kujtua nje fjale qe kisha lexuar diku: E QESHURA ME NDALOI TE QAJA!
Do jem cdo moment te te lexoj,te te ndjek cfare ben ..Por kurre sdo te jem me aty ku sot me pe per here te fundit,do te dukem e larget per te me pasur,por jo e larget nga ZEMRA..ا'egoizem do thuash ti???Haaa jam e bindur kshu do thuash...Sps ke filluar te mendosh pa mendje.te duash pa ZEMER....
6-Uragani im...
"Jam dehur,jam dehur me deshiren qe te te harroj.
Por nuk ishte asgje tjeter vecse nje parlizim i perkoheshem..dhe te nesermen ti,vije me fort,me fuqishem brenda meje.
Tamam si nje uragan.
Qe vjen furishem,shkatarron gjithcka,edhe iken.. une shpirtin tim e le te pa mbrojtur perballe teje....dhe krejt pa pritur ndjehem i rrenuar qe,pas stuhise tende,sigurisht qe do gjej forcen te ngrihem e te ngjis cdo copes te thyer qe le ti brenda meje.sepse une jam i fort,edhe jam perballur me fortun, ere me te fort se kaq,edhe nuk me kane shembur.kam gjetur forcen,jam ngritur serish duke te dashuruar ty,pastertisht dhe me force shpirti,bukuri hyjnore qe shkrihesh ne syte e mi"..
7-Errsira qe nuk mbulon cdo gje .
Sa e erret eshte kjo nate , dhe sa te thella jan sekretet e saj !Duke e pare deshperimin e nje fantazme te zeze e cila e mbertheu qe ne fillim dashurin tone..duke e mbyte si nje embrion ne fillimet e saj.....Zemra e gruas nuk ndryshon ne transformimin e stines se vitit .Pranvera ne te mbetet Pranver dhe Dimeri mbetet Dimer deri ne mbarim te kohes.Kujtimet ,nostalgjija jane dhembjet e shpirti qe e ngacmojn trurin dhe e bejne te kaloje ne agoni.
A sa te embla jane ditet e dashuris dhe endrrat tyre,e sa te shemtuara jane netet e piklluara qe te bejne ti flasesh vetem henes dhe yjeve qe vetem te vershtrojn sikurse nje mumje pa ze...
Rrezja e cila i ndriqonte shpirtat tane,ishte me e forte se errsira e kesaj nate...qe me mori sonte me vete, dhe me dergoje ne nje ishull te larget.
.Aqe te larget, sa mendon se dielli linde ne perendim dhe perendon ne lindje.
Ne benim plane te ngjitemi lart me shpejtesi shume te madhe dhe ti preknim yjet ne qiellin Blu..
Por krahet na u ligshtuan dhe perfunduam ne humner.Sa here i tham njeri tjetriT;
Edhe nese stuhia na ndan ne kete det te terbuar, valet dikur do qetsohen dhe do na hidhin ne nje breg te qet.
Po valet asnjhere nuk u qetsuan!
Rryma te reja ishin aqe shume te fuqishme sa na mberthyen ne gjirin e tyre perfundimisht ,, Duke na fundosur ne fund te detit .
Deshiroj te me duash deri ne pafundesi ,ishin fjalet qe u than ..!Te me duash ashtu sikurse poeti mendimet e tij piklluese ,te me kujtosh ashtu sikurse nje nene embrionin e saj te humbur.:
Sado qe errsira sonte mundohet te mbuloj drunjet dhe lulet nga shikimi ,ajo nuk arrine te mbuloj kurr dashurin nga shpirti...
8-Winter flower
Ne pallatin tim dikur jetonte Lori , sa here qe kalonim te shkallet e saj mami me vinte duart tek syte qe te mos e shihja. Thonin qe ishte e pacipe. Nje dite u gjendem vetem une e ajo ne ashensor dhe tha e di pse mami yt me urren? Ngrita supet dhe per here te pare e pashe ne sy. Nuk e dija qe krijesa mitologjike kishin sy aq blu e floke te verdhe aq sa te sajat. Sapo dolem ne korridor dhe po kalonte nje mashkull i veshur me kollare dhe kemishe te bardhe, i vuri duart tek jaka e terhoqi drejt vetes dhe e puthi. Pastaj u kthye nga une dhe me shkeli syrin e u zhduk. Une dhe ai kishim ngelur te dy te hutuar, por u larguam te dy duke kthyer koken here pas here drejt rruges ku ajo u zhduk. Kaloi plot 1 vit dhe Lorin me syte e saj blu te thelle nuk e pashe me, ama degjoja vetem ulerimat e saj dhe gotat qe thyente pas dyerve qe mbylleshin me force. Nje dite po e prisja fshehurazi tek shkallet dhe vura re djalin me kemishe kollare kishte sjelle dy dega lulesh. U ul prane meje, keto jane 'winter flower' tha. Dhe me zgjati njeren Ajo eshte e tille tha, e brishte e forte sepse arrin te shpertheje dhe ne dimer, eshte nje uragan i vertete. Lori sikur degjoi biseden tone dhe vrapoi. Kishte syte sikur i leshonin xixa ti maskara tha dhe i ngjeshi nje shuplake. Pastaj e puthi me aq force sa i kafshoi buzen. Per here te dyte Lori po tregonte ndjenjat e saj perballe meje. Nuk u skuqa nga turpi apo mendova qe ishte e pacipe, thelle thelle e admiroja. Ai i zgjati lulen, my girl i tha, my winter flower. Ajo e mori lulen vrapoi tek shtepia e saj dhe mbylli deren ndersa cuni me kollare po priste tek shkallet...po Lori i thashe iku , me gjysem zeri. Shsht tha dhe numeroi deri ne 3 kur dera u hap dhe kjo doli. Ai u ngrit ne kembe dhe i buzeqeshi. Iu hodh ne qafe ndersa i vuri kembet rreth belit dhe u zhduken te dy tek shtepia e saj duke u mbajtur per mur.
Lori ishte nje uragan i vertete, ndersa une tani kisha vendosur te jetoja ne fshat me nje mace te bardhe, kalin qe te me bente pak zhurme naten dhe pemen e qershise qe zgjatej deri tek dritarja. Ne nje kavanoz te bere vazo nga duart e mia kisha akoma winter flower qe ishte thare dhe pse tentativat e mia per ta ujitur ishin te kota. Lori..ajo winter flower e vogel buzeqesha me vete dhe vrapova drejt kutise se postes me qershiat ne dore. Sot ishte data ekzakte kur ajo do me shkruante.
9-Rruget e kujtimeve.
..Rruget kishin ndryshuar disi, pemet ishin me te rritura.Rrugicat e ngushta te shtruar me guralec me ngjyra,ishin te njejtat.Dukej qe koha,stinet e as nxehtesia e diellit te veres,si kishte ndryshuar.
Stoli ne cepin e parkut ishte bosh,rreth tij sillej dhe lozte nje kotele e vogel..dukej aq e lumtur tek kapte ca fije bari neper putrat e saj te vogla...ngjante shume e lumtur.Ndoshta po aq sa ne te dy dikur!
Tek hapat ndiqnin shkujdesur copezat e guralecve te ren ne rruge,syte e mi perplaseshin ne nje peisazh te ri disi, rruge te harruara nga shetitoret e saj te zakonshem.Ne nje moment koha ndaloje,dhe kujtimet e dikurshme filluan te ngjalleshin, nje nga nje . Zbrisnin nga krahrori im,drejte stolit ,drejte koteles se vogel.
Ndjeva ftohte,ndjeva zhveshjen e nje emocioni qe po tentonte te me kthente ne kohe.
Hapat u dehen,dhe kembet filluan nje mpirje te lehte,nje grumbull fluturash pushtuan trurin tim,stina u be pranver,lulet ishin vallezuesit e rradhes qe ju shtuan,peisazhit te kujtimeve,aroma e tyre ngjalli puthjen e kohes se kaluar.
Supi im dritheroj nga dora e kohes qe kujtonte doren tende ,tek perkedhelte floket e mi .
Thoje qe, floku im me honde ,ka nje egersi qe ngjane me egersin e karakterit tim.
Ishin shetitjet tona qe benin te gjalle, plot ndjenje stolin e koteles se vogel.Ishte stoli qe dinte shume per shpirtrat tane,rrefimet tona,ishte stoli qe ishte ujitur me fjale te embla,perkdhelje dhe puthje.
Ishte stoli i thurjes se mendimeve nen qiellin me yje,apo ditet me diell.
Tani dukej i vetmuar,nje tantell melankolie e kishte mbuluar, ngjante i braktisur,nuk ulej askush me aty,pervec asaj koteles se bardhe qe lozte rreth ti.
Une isha vizitoria e stolit tone,por isha vetem ,stoli vetem gjithashtu, ndoshta ,ndoshta,vetem,...vetem je dhe ti...
Ju afrova ngadale koteles se vogel,me shikimin e humbur ne kujtimet me ne te dy ,ju drejtova koteles plot embelsi;
Kotele e vogel ji dashuri,
kotele e vogel ji dashuria,prane stolit qe u deshem aq shume ne te dy.
Keto ishin krijimet tuaja,,
Lexime,komentime sa me te kendshme!!
Mos harroni tema per muajin qe vjen eshte;
-Maj- Kur lulet kompozojne..!
Mire u lexfshim!!
Flm per dergimet
Redaktimi i fundit: