Indola
Adiafori otan prepei
Nje here e ne nje kohe ishte nje qiri i vogel qe gjendej ne nje dhome bashke me qirinj te tjere,shumica e tyre ishin shume me te medha dhe shume me te bukur nga ai.Disa ishin te zbukuruar me kordele shumengjyrshe... por ishin te thjeshte si gjith te tjeret.
Qiriu i vogel nuk e dinte arsyen perse ndodhej atje,dhe te tjeret e benin te ndihej i vogel dhe i pavlefshem.
Kur dielli perendoj dhe po erresohej,pa nje njeri qe hyri ne dhome.
Me nje fije shkrepse te ndezur,po shkonte ne drejtimin e tij,qiriu i vogel e kuptoj qe po shkonte per ta ndezur...
-Mosss!! thirri,
-te lutem mos!
Por ai e dinte qe asnje nuk mund ta degjonte dhe qe keshtu u be Barku per vuajtjen,qe ishte e sigurte qe do ndodhte.
Per cudine e tij dhoma ndricoj u mbush me drite.Po pyeste veten nga erdhi kjo drite;sepse burri kishte fikur fijen e shkrepses.E kuptoj qe vinte nga vetja e tij...
Duke kaluar oret vuri re se po shkrinte,kuptoj se shume shpejt do vdiste.Kuptoj gjithashtu arsyen pse ishte krijuar...
-Ndoshta arsyeja qe gjendem ne Toke eshte per te dhene drite deri sa te vdes,pershperiti...
Dhe ate beri...
Morali: Guxoj te them qe te gjithe ne mundemi te japim pak drite ne kete Bote...
Pa patur rendesi sa te vlefshm apo e pavlefshm, te vegjel apo te medhej jemi.
RENDESI KA QE GJITHMONE TE NDICOJME... SADOPAK DHE KUR MUNDEMI...
Perkethyer nga une.