Dashuria ime per ty nuk shuhet kurre,
Edhe sikur oqeani te shterret e parajsa te bjer ne toke,
A..... a e degjon thirrjen time ?
Jepi kuptim jetes sime perseri,
Beje zemren time te rrah prap.
Kur muzgu perendon ne qiell,
E dielli na djeg me flaken e tij,
Ashtu zemra ime per ty ndjen mall e dashuri,
Pa ty shpirti im eshte i vetem,
Do te doja vetem nje her te perqafoja,
E t'i shuaja keto kujtime,
Qe tash e nje vit e rendojn zemren time.
Nuk i harroj syt e tu te zi,
Qe me shpuan posi shigjeta,
Nuk e harroj buzeqeshjen tende te embel,
Qe mi vrau netet e pafjetura.
Sy qe shkelqenin si engjull dashurie,
Shpirt i embel, shpirt magjie.
Me vrau ajo nat vere, me shiun kristalor,
Me vrau ajo dit vere me diellin hyjnor.
Diell, qe i pervelonte me shum buzet e djegura,
Shi, qe i freskonte enderrat e nje nate vere.
Veq ne enderr tash me vjen,
E emrin pershperis,
Ne zemren time do kesh vend gjithmon,
Edhe pse e vrave vetem me nje shikim.
Shikim, qe me verboi me mallin e fshehur te dashuris,
Buzeqeshje, qe me gjalleroi enderrat e rinis.
Vera te shumta kaluan,
Qe nga shkurti dashuror,
Por ti nuk humbe nga zemra ime,
E jetove si mbret mbreteror.
Udhehiqje zemren time,
Ti komandant i dashuris,
Denoje zemren time,
Me roberin e dashuris.
Roberi, per te cilen une ndjeja dashuri,
Dashuri te percjellur nen tingujt e nostalgjis.
Do te pres me krah hapur,
Deri sa t'me kthehesh dashuri,
Do te kujtoj me mall ne zemer,
Edhe pse me vrave rinin.
Nuk kam faj une, qe te dua kaq shum,
Nuk ke faj ti, qe me roberon me dashuri.
Fatin e lus te me sjell gezime,
Zotin e lus te me kthehesh prap dashuria ime.
Por, pritja eshte e kot,
Jo nuk kthehesh ti,
Ti vetem me le te mbetem,
E ta shijoj vetmin...